Akrobatyka sportowa

Początek tej dyscypliny przypada na lata 50. XX wieku. To wtedy powstał Komitet Gimnastyki Artystycznej i Akrobatyki przy Głównej Komitecie Kultury Fizycznej i Turystyki. Pierwsze Mistrzostwa Polski odbyły się w 1955 r. w Białymstoku, a pierwsze światowe zawody w 1925 r. w Niemczech.
Akrobatyka sportowa obejmuje: skoki na trampolinie, skoki na trampolinie, tzw. mini-double, skoki na ścieżce, ćwiczenia zespołowe, układ statyczny, układ dynamiczny i układ kombinowany.

Skoki na trampolinie
Skoki na trampolinie polegają na indywidualnym lub synchronicznym wykonaniu ćwiczeń akrobatycznych na trampolinie (batucie). Wykonuje się dwa układy, jeden obowiązkowy oraz jeden dowolny, każdy składający się z 10 różnych elementów. Są to wyskoki proste, kuczne i rozkroczne, proste i złożone salta przodem i tyłem.
Mini-double to odmiana skoków na trampolinie, z wykorzystaniem mniejszej trampoliny. Po wykonaniu akrobacji skoczek ląduje na macie poza trampoliną.

Skoki na ścieżce
Skoki na ścieżce o długości 25 metrów to układy skoków (układ saltowy, śrubowy, finałowy) wykonywanych po kolei bez przerwy. Liczy się tu wysoka dynamika i szybkość wykonywanych elementów. Każdy układ musi kończyć się saltem.
W ćwiczeniach zespołowych, składających się z pięciu konkurencji, wykonuje się trzy układy: statyczny (jeden zawodnik stoi na rękach, podtrzymywany przez jednego bądź więcej zawodników i wykonuje ćwiczenia), dynamiczny (salta wykonywane przez jednego zawodnika, który jest miotany przez pozostałych), kombinowany (kompozycja układów statycznego i dynamicznego).

(MW)